Anadolu coğrafyası için sanat boş zamanlarda yapılacak bir iş ya da daha entelektüel görünmek için emek harcanacak bir şey değildir. Anadolu’da sanat hayattır. Çok eskilere gitmeye gerek yok daha birkaç nesil öncesinde yazılan hatıratları okuduğumuzda ya da büyüklerimizin anılarını dinlediğimizde Yunus Emre divanını, Hoca Ahmet Yesevi’nin anlattıklarını, Mevlid-i şerifi, ehlibeyt mısralarını, masalları, türküleri duyarız. Anadolu irfandır, okumaktır, hayatın sırrını anlamaktır. Sanatla, zanaatla uğraşmayan, üretmeyen bir toplum tefekkür edemez, tefekkür edemeyen bir toplum da Allah’ın yarattıklarının yansımasını nesillere anlatmakta zorlanır. 

TOPLUMUN MANEVİYATI DİNAMİTLENDİ 

‘Sanat toplum için mi yoksa sanat için mi yapılır?’ tartışmaları şurada dursun. Sanat Allah’ı ve O’nun yarattığı güzellikleri anlamak için yapılır.

Anadolu’da halkın kendisiyle, geçmişiyle bağını kopartmak için sanatla bağı kopartmak istenmiş ve yerine yapay sanatlar sunulmuştur. Bu yapay sanatları yapan sanatçılar da maalesef dönem dönem hayrın değil şerrin peşinden koşmuş, belirli güç odaklarından beslendiği için günü gelince toplumun maneviyatını dinamitleyen hareketler yaparak sahip olduklarının diyetini ödemiştir. 

AYRIŞTIRICI BİR ROL ÜSTLENDİLER 

Bu durum 40’lı yıllarda, 50’lerde, 60’larda… 90’larda, 2000’lerde değişmemiştir. Bugün de hala aynı kirli ilişkiler ağı maalesef sanat dünyasını etkisini altına almıştır. Aile yapısını olumsuz etkileyen filmleri, toplumsal değerlerimizi ayaklar altına alan modayı, çocuklarımızı ve gençleri etkileyen olumsuz davranışların çoğu maalesef belirli görüntülerle hoş ve sempatik gösterilerek hayatımıza girmektedir. Bundan 100 yıl önce toplumun gönlüne hitap eden, tatlı bir dille uyaran, toparlayan sanat bugün maalesef ayrıştırıcı bir rol üstlenmiştir.

Sanatçılardan biri devletimize sahip çıkan bir paylaşımda bulunsa linç ediliyor, birinin ağzından Allah kelamı çıksa ‘Bak bunu kullanıyor’ deniliyor… 

Bir sanatçımız güzel bir davranışta bulunsa arkasında art niyet aranıyor. Sanki bir el sanatçıların ve eserlerin her anını kontrol ediyor ve kendi açtıkları olumsuz alana sıkıştırmak isteniyor.

TÜRKİYE’DEN NEFRET EDENLER 

Kültür ve sanat iyilikten, güzellikten, hayırdan beslenir. Şerden bir eser çıkması beklenemez. Bugün Türkiye’de toplum, sanattan ve sanatçılardan kutuplaştıran değil ortak noktalarda buluşmamızı sağlayan davranışlar bekliyor.

90’lı yıllarda sanatçıları gece kulüplerine hapseden, darbeler yaşanırken sanatın sesini kıstıran, ‘Başörtülülere bu ülkede tahammül edemiyorum’ dedirtenler şimdi de malum twitleri yazdırıyor. Bazı sanatçılar maalesef toplumun acılarını ayaklarından parmak uçlarına kadar hissetmek yerine Türkiye’den nefret edenlerin ağına düşüyor. 

Türkiye güzel bir yurt, güzel bir ülke. Kim ne derse desin milyonlarca mülteciye kucak açacak kadar, komşusu açken tok uyumayacak kadar, kutsal emanetleri, evliyaları iyi insanları topraklarında misafir edecek kadar güzel. Ümmet’e umut olacak kadar güzel bir ülke. 

SANATÇI HALKIN DERDİYLE DERTLENMELİ 

Sanat ve sanatçı Türkiye için önemli, kıymetli. Biz bir fidan dikene, bir eser yapana hayır dualar ederiz. Bizim için sanatçı gönüldür, kalptir. Halkın gönlünü kazanan sanatçılar yüzyıllarca eserleriyle yanı başımızda durur. 

Sanat, derde derman olmalıdır. ‘Pisliğinde boğul Türkiye’ diye yeni yıl mesajı yayınlayanların şer odağından çıkmalıdır. Sanat halktır, sanatçı halkın derdiyle dertlenen… Sanat Allah’a gönlümüzden bir pencere açmaktır.

DAHA ÇOK ÇALIŞMAK LAZIM

Türkiye güzel. Hem de çok güzel. Türkiye’nin güzelliklerini korumak, emek emek bin bir mücadeleyle elimizdeki hazineleri, uğruna çok can verdiğimiz vatanımızı geleceğe taşımak elimizde. Ülkemiz kritik eşiklerden geçerken hep beraber ‘Sen çok güzelsin Türkiye’ diyebilmeliyiz. İçinde bulunduğumuz coğrafya ve mirasını taşıdığımız tarih bizden çok şey bekliyor. Çocuklarımız ‘Çok güzelsin Türkiye’ diyerek üretecek sanatçılar, yazarlar, fikir insanları bekliyor. 

Vakit daha çok çalışmak, daha çok üretmek vakti…