Son iki yıldır dünya tarihinde yaşanan en vahşi katliamlardan birine şahit olduk. Dünyanın süper gücü kabul edilen ABD ve Batılı devletlerin sınırsız silah ve lojistik desteğiyle Gazze’ye saldıran İsrail, eşi benzeri görülmemiş bir yıkıma neden oldu.

Savunulması mümkün olmayan bu saldırılar karşısında Filistinli kardeşlerimiz inanılmaz bir direniş sergiledi. Hayatları pahasına da olsa vatanlarını terk etmediler. Gayri resmi rakamlara göre 680 bine yakın insan hayatını kaybederken, sağ kalabilenler ise açlık ve susuzluğa rağmen geri adım atmadı. Canları pahasına da olsa yurtlarını işgalci güçlere teslim etmediler.

Katliamın ilk günlerinde olan biteni anlamaya çalışan dünya halklarında, ilerleyen günlerle birlikte yaşananların bir katliam olduğu hususunda bir uyanış gerçekleşti. Ülkeleri, çıkar ve menfaat ilişkileri nedeniyle sessiz kalıp İsrail’i desteklese de halklar bu büyük mezalim karşısında harekete geçmişti bile.

Irkı, dili, dini, etnisitesi ve siyasi görüşü farklı insanlar belki de tarihte ilk defa bir konuda hemfikirdi: “Nehirden Denize Özgür Filistin.” Başlangıçta güvenlik güçlerinin müdahaleleriyle durdurulmaya çalışılan eylem ve gösterilere katılanların sayısı zaman içerisinde milyonları bulurken, destek için yola çıkan filolar halindeki gemiler Gazze kıyılarına kadar ulaştı.

Şüphesiz ki dünya halklarındaki bu uyanış, ateşkesin ilan edilmesinde en önemli etken oldu. Yoksa ne Trump ne de ateşkes görüşmelerinde Trump’ın arkasında poz veren liderlerdi ateşkesin mimarı. Uyanış o kadar büyüktü ki değil İsrail, ABD’nin bile gelen selin önünde durması mümkün olmayacaktı.

Şimdi ateşkesin akıbeti ve Gazze’nin yeniden inşası konuşuluyor. Gazze’ye bomba yağdıran İsrail’in yapmış olduğu yıkım için tazminat ödemesi hususunda bir karar alınmazken, imar ve inşa faaliyetlerinde bölge ülkelerinin ne kadar katkı sağlayacağı ile ilgili müzakereler yapılıyor.

Gazze’nin inşasından önce yeni ve adil bir dünya düzeninin inşası gerekmez mi? Güçlünün haklı olduğu değil, haklının güçlü olduğu bir düzen.

İspanya, İtalya, Türkiye, Bangladeş, Avustralya ve Norveç gibi birçok ülkede milyonlarca insan İsrail için değil Gazze için yürüdü, güçlüler için değil haklı olan mazlumlar için yürüdü.

Gazze’nin destansı direnişi ve dünya halklarının beklenmedik tepkisi bir canavarı durdururken, güçlülerin her zaman kazanamayacağını da herkese göstermiş oldu.

Birleşmiş Milletler’de “İsrail saldırılarını durdurmak için insani müdahale içeren bir karar tasarısı” 190 üye devlet tarafından desteklenmiş olsa bile, daimî üyelerden bir tanesinin “hayır” oyu vermesiyle karar tasarısı reddedilmiş oluyor. 1 daimî üye devletin oyunun, 190 üye devletin oyundan daha değerli olduğu modern batı modeli. Küresel çoğunluğun iradesinin 5 devletin siyasi menfaatlerine kurban edildiği çürümüş bir sistem.

Bu düzen değişmeden Gazze’yi yeniden inşa etmek ne kadar anlamlı olabilir ki? 1948’den beri Filistin topraklarını işgal eden İsrail’in sudan sebeplerle başlatacağı yeni saldırıları ya da dünyanın farklı bir coğrafyasında yaşanan ve yaşanacak benzer saldırıları bu çürümüş düzen durdurabilir mi?

Bilmedikleri bir coğrafyada hiç tanımadıkları insanlar için her platformda cansiperane bir şekilde harekete geçen insanlar ve kazanma ihtimalleri olmasa bile direnişten bir an olsun vazgeçmeyen cesur insanlar sayesinde Gazze’de ateşkes ilan edildi. Şimdi ise Gazze’de kaldırılmaya bekleyen enkaz yığınları üzerine yeni ve adil bir dünyanın inşasında sıra. Bu asil mücadele, Birleşmiş Milletler’in beş devletin değil çoğunluğun hâkim olacağı bir sisteme evrilmesine yol açacak ve yeni bir dünyanın inşasını mümkün kılacaktır.