İnsan dediğin hep eksik, hep natamam! Her birinde başka başka ruhen, madden eksiklik var ‘şahsen eksiklik’ yani bir de yaşadığı hayatta eksik kaldıkları var o da ayrı başa bela! İşte nerden baksan eksik ve hep tamamlamaya çalışmak için uğraşıp duran bir insan döngüsü, hayatı hep eksik! 
Yaşanan eksikliklerle hayat, ufak bir delikten su alan gemi gibi... Küçük küçük batırıyor gemiyi! Kaçağı bulup kapatamazsan; fonda “My Heart Will Go On” şarkısıyla Rose, gemiden arta kalan ahşap bir kapının üzerine çıkıp kurtulurken, sevgilisi Jack gibi Titanic’ın soğuk sularında donarak can veriyorsun. 
Beklediğiniz üzere tabii ki konuyu Cins-i Latif ve eksikliklerine getireceğim. Ama benim getirdiğim eksiklik; “Vay erkeklerle biz eşitiz. Eksiğimiz neymiş ne ola ki” deyip direnç gösterenlere pek uymayabilir onlar gemiden arta kalan ahşap kapıya binip Mehter Marşıyla ufaktan kurtulabilir. “My Heart Will Go On” cular benim muhatabım! 
Klişe bu ya; tekrar ederken ömrümüz geçiyor “Her şeyin başı sevgi, ölüyü diriltir sevgi” Dünyada en saf karşılıksız sevgiye vereceğimiz örnek belki de ‘gerçek sevgi’ diyebileceğimiz elimizde kalan bir ‘evlat sevgisi’ var. Annenin babanın kendinden olan insana, çocuğuna duyduğu sevgi, dünyanın en büyük sevgisi diyoruz buna. Hemfikiriz sevgiyi tanımlıyoruz, moleküllerine bölüp, atomların yörüngelerindeki elektronların itme kuvvetini bile biliyoruz öylesine hakimiz ‘sevgi’ ye! 
Ama gün sonunda kim kimi nasıl seviyor, seviyor mu diye bakarsak işte orda yine eksik kalıyoruz! 
Yaşadığımız çağın tüm acılarını, şaşkınlıklarını sindire sindire yaşayıp “Ne yapmalı da buna son vermeli? Hangi müzice olmalı buna dur demeli?” diye düşünen insanlar bir bir kendi küçük dünyalarında yaşamaya başladı bile... Hala çözüm arayanlar için ise benim BABA’lardan şöyle bir ricam var Aziz YeniKapıHaber okuyucuları! 
Kızlarınızı sevin! Onları öyle çok sevin ki; dünyaya gözlerini açtıkları andan itibaren gerçek meleğin babaları olduğuna inansınlar. Eğer kızlarınızı severseniz onlar da oğullarını severler. Sevgiyle büyüyen bir bahçeye dönüşür ruhları. Bahçeye dönüşen ruhlar yaşadıkları dünyayı da bahçeye çevirir bu güç ve enerjiyle. Ama siz kızlarınızı sevmezseniz, kızlarınız ömürleri boyunca bir adam gelip onları sevsin diye kalplerini, ruhlarını çöle çevirir! O çöle bir damla yağmur olsun diye yağmur duasına çıktıkları tepelerden hep düşer o kızlar! Zaman varken tutun o küçük kızların elinden, BABA olun ve onları sevginizle tanıştırın! Sevin, eksik kalmasın. Sevin çölüne yağmur olsun. Yine çok sevin ki, tüm kitaplar ‘Bir babanın kızını sevdiği gibi’ diye betimlesin saf sevgiyi. 
Sevin! Babasız Kızlar Cehennemi’nden çıkarın kızınızı... Öyle çok sevin ki, “Kızını dövmeyen dizini döver”den “Kızı olmayan dizini döver’e dönsün dünya. Kızını seven adam annesini, çocuğunu, eşini, kardeşini, arkadaşını hep güzel sevecek. Ve bizim güzel seven o adamlara ihtiyacımız var.
Sevin! Çünkü severek öğretilir sevgi. Sevilerek öğrenen çok sever. Nesilden nesile aktarılır böylece. Anlamsız hayatlara anlam katar. Huzur, neşe, sağlık verir sevgi.
Sevin! Çünkü dünyayı, sevmeyi bilen insanlar kurtaracak…