Ben dalında bekleyen, hala yaşama umudu olan bir narım...
İçimde yüzlerce kırmızı hücre, hayal ve umutla ve kırılmış yanlarımla yaşıyorum. 
Kimine göre ekşi, kimine göre tatlı, bereketli veya gereksiz…
Şimdi her yanım narlar içinde. 
Her yanım umut ve umutsuzluk sarmalı. 
Şimdi kime inanacağıma şaşırdığım yerdeyim. 
Şimdi biri ağaçtan koparsa beni ya da düşsem dalımdan. 
Allah'ım, narın ve ağacın ve toprağın ve göğün sahibi.
Yağmurun ve güneşin, nara dokunan her böceğin sahibi.
Tanelerim adedince, duam var. 
Tanelerim adedince hayalim. 
Çatlamış yerlerimden çürüyen ve beni her geçen an çürüten... 
Allah'ım ne tutunduğum dal beni bıraksın,
Ne toprağa düşüp kaybolayım...