Anlayamazsınız kimin vurup kimin vurmadığını.
Kafanız boştur,gönlünüzde,aylaktır dünya görüşünüz.
Gündüzler gündüzdür,
Güneş olsada olur, olmasada.
Geceler gece,
Yıldızlar işte asılıdır öylece.
Yoktur rüyalarınız,
Yoktur hikayeleriniz,
Yoktur gönlünüzü süsleyen hayalleriniz,
Yoktur gözlerinizde ne acı ne mutluluk.
Hiç acımazsınız..
Hiç üzülmezsiniz..
Hiç gülmezsiniz..
Ne kadar hiçtir geçmiş gelecek etrafınızdakileriniz.
Ama..
İnceyse ruhunuz,
İnceldiği yerden kopsun diyemezsiniz,
İzler her inceldiği yere mührünü vurur.
Böylece hayata dair izleriniz olur..

İZLERİM...

Çiçekçi geldi hanım sesi ve çiçekçi kadın.
Deniz, ben, annem ve beyaz montum..
Toplanan eşyalar kamyonun yol dışı gidip ağaca çarpması.
Ve benim her araca bindiğimde çığlığım..
İlk hatırladığım rüya babamın öldürüldüğü..
Anneannemin inci kolyesi, dizili sabunları..
Dedemin fotoğraf makinesi,
Teyzemin bana aldığı kolye,
Kardeşimi leyleklerin getirmesi..
Sineğin kanadını kopardıktan sonra iyileşmesi için yaptığım dua,
Babaannemin beyaz tülbenti,
Hanımninemin kurtuluş savaşına giden babasının hikayesi,
Babası dönmedi diye gözyaşlarına benim gözyaşlarımı da katması..
Dedeme kızıp kaza yapalım diye yakarışımın anında kabulü,
Ve bizi o birkaç saat için evlerine alanların gaz lambasının örgülü kılıfı..
Ameliyathanede elleri bağlanmış oda arkadaşım, duvar saati, narkoz ve gözyaşım...
Hastahane dönüşümde uzun süre topallayışım,
Kimseler görmesin diye ara patikaları kendime yol edinişim..
Kardeşimin her gece benim yastığımı almak için ağlaması,
Ve benim onu bir kaşık suda boğmak isteyişim.
Okulda simit satan ilk kız öğrenci olup satış yaptığım gün..
İstanbul yolu ve E-5 viyadüğü yapımı,
Benim Pendik'deki yatılı okula vardığım gün,
Ağladığım geceler..
Sonrası silik...
Daha sonrası iki ölüm..
Dedem.. Anneannem..
Ve her ölümde çaresizliğim..
Güneşin tutulduğu gün..
İZLERİM..