Yıllar önce Ankara Cebeci Şehitliği’nde bir anne, şehit olan yüzbaşı oğlunun mezarını temizliyor, su döküyor, hani bir elişi yaparsınız da özene bezene, dikkatli, yıpratmadan...İşte öyle bakıyor oğlunun mezarına.
Şehit olalı 7 yıl olmuş ama gözlerindeki yaşlar direniyor durmamak için, umutsuz, yılgın, öfke dolu. Söyleyebildiğimiz tek kelime “Başınız Sağolsun” . 
Güle oynaya askere uğurlanan çocuklarımızın şehit haberi aileye veriliyor; “vatan sağolsun”, “daha dün konuşmuştuk”, “izne gelecekti” annelerin kendi çığlıklarını bile tanıyamayacağı acı dolu bağırışlar… Ne dindirebilir anne, babaların, çocukların, eşlerin, kardeşlerin, içlerine dolan sancıları, tesellilerimiz mi, bağırışlarımız mı…
Umudumuz soysuzların tükenmesi, artık bu güzel evlatların canlarının yanmaması. 

Bir daha açar mı karanfil korkusuz

Bir daha uçar mı güvercin şehirde

Yalancı güneşli bir ocak

Mübarek Cuma Gününde...

Şarkıda ruhumuza işlediği gibi, hayat meydan okuyor, pabuç bırakmıyor ölüme…..

Batman ve tüm şehitlerimizi rahmet ve minnetle anıyoruz.