İyilik yap denize at diyenlerle,“İyilikten maraz doğar” diyenlerin arasında geçiyor ömrümüz. Rabbimiz iyilik yapmayı emrediyor,Peygamber Efendimiz (s.a.v)’in örneklerle dolu hayatı iyiliğin
ne kadar önemli olduğunu gösteriyor. İslam iyilik dini… Ecdadımız vakıf kültürüyle iyiliği inşa etmiş adım adım. Peki, bizi neden ve nasıl iyilikten alıkoyuyorlar. Yoksula, hastaya,
darda düşmüşe, vatansız kalmışlara ev sahipliği yapan, uzaktan geleni ‘Allah misafiri’ diye evinde ağırlayan bizler toplumsal dinamiklerimizden en önemlisini yani iyiliği unutuyormuyuz? İyiliği büyük kuruluşlara devredip karşı komşumuzdan habersiz mi kalıyoruz? Ya da lüks sitelerin kapısında güvenlik görevlileriyle toplumdan biraz daha mı kopuyoruz? Sahi iyilik nedir? Bir çocuğa tebessüm etmenin sadaka sayıldığı dinimizde ahirette bizi ancak iyiliğin kurtaracağı defalarca vurgulanırken iyilik yapmaktan neden kaçıyoruz? İyi kalpli olmak neden aptallıkla
vurgulanıyor filmlerde? İyilik yapmanın, fedakar olmanın karşılığı her zaman aldatılmak,
yanılmak, yarı yolda kalmak olarak gösteriliyor? Eskiden evlerin duvarına asarlardı ‘Bugün Allah
için ne yaptın?’ diye… Sahi bugün, dün ya da ondan önceki gün Allah yolunda ne yaptık? En son ne zaman iyilik yaptık? Safımızı iyilikten yana tuttuk mu, ‘Ben yine de iyi niyetimi koruyayım’ dedik mi ya da iyilik yapmaya niyet ettik mi? FETÖ yıllarca bu toplumun iyilik duygularını suiistimal etti.
Milletimizden topladığı sadakalarla, zekatlarla, hayır paraları ile terörü destekledi ve Milletin Meclisini işgal etmeye kalktı. Şimdi iyiliği yeniden ayağa kaldırmak, incinen duyguları onarmak ve FETÖ gibi hainlerin suistimal ettiği alanlarda iyi niyetle tekrar çalışmanın vakti. Fakat sahada neden boş? Neden iyilik yapmadığımız günün pişmanlığını yaşamıyoruz? Akşamüstü ‘bugün hiç hayır yapmadım Rabbim nasip etse de birine faydam dokunsa’ diyemiyoruz? En son ne zaman bir yoksulla aynı sofraya dokunduk. Hangi kimsesizin çeyizine katkımız oldu? Hangi gencin elinden tuttuk? Resmi kayıtlara göre 3 buçuk milyon Suriyeliye ev sahipliği yapıyoruz. Afganlar, Afrikalılar…Dünyanın umudu Türkiye’de. Çünkü mayamızda iyilik var. Çünkü paylaşmaktan,
iyilik yapmaktan mutlu olan bir toplumuz. Fakat istif kültürü, toplumsal gerginlikler ve yaşanan
acı tecrübeler iyiliği gölgelemeye çalışıyor. İyiliğe su taşıyanlarla iyiliği kökünü sökmek isteyenlerin mücadelesi devam ediyor. Çocuklar için projeler yapılsın, gençlik kurtarılsın, insanlar ahlaklı olsun, toplumsal huzur daim olsun, kimse aç uyumasın, kimse evinde yalnız kalmasın diyoruz… Ne çok şey söylüyoruz? Kim yapsın bunları? Biz yerimizden kalkmaya üşenirken kim kurtarsın yarınları? Peki ya iyilik? Onu nereye koyuyoruz. İyiliğin durgun suya taş atmak olduğunu neden hatırlamıyoruz? Çok özlediğimiz iyilik aslında yanımızda, kalbimizde. İyi insanların hepsi iyi yerlere gitmedi. Hala aramızda. 2019 yılının ilk sayısında iyiliğe niyet ederek hazırladık bu dosyayı. İyiliği bekleyenlere iyilik sende, senin içinde demek için. Dünyanın farklı yerlerinde iyiliğe koşan kadınları Turuncu sayfalarında buluşturduk. Allah rızası için iyiliğe koşanlar da, iyilik de daim olsun inşallah.