Bahar Gürbüz

14 yaşındaki Bahar Gürbüz deprem gecesi odasında 4 yaşındaki kız kardeşiyle beraber uyuyordu. Sadece 45 saniye süren depremin sonucunda ne olduğunu bile anlayamadan kendilerini enkazın altında buldular. Yanında kız kardeşiyle tonlarca ağırlıktaki beton yığınının altında kalan Bahar anne-babasından ve erkek kardeşlerinden de bir haber alamıyordu. Yalnızca yan taraflardan gelen babasının sesini duyabiliyordu: “Yavrularım nerdesiniz?”
 Gürbüz ailesinin yaşadığı apartmanda, 5. Kattaki balkon zemin kata inmişti, binanın eski halinden eser yoktu. Kız kardeşinin “Abla ışığı yak.” Diye ağlamalarından güç alan Bahar, sesini çıkarmaya, bağırmaya, taşlarla bir yerlere vurmaya başladı, ancak bir yanıt alamıyordu. 
 Tam 15 dakika sonra, amatör kamerasıyla çekim yapmakta olan biri Bahar’ın çığlıklarını duydu. Kamerasını yere indirip beton yığınına yöneldi. Her yer karanlıktı ve ekipmanı yoktu. Yalnızca kendinden yardım bekleyen bir kız çocuğunun sesi vardı. Yerde bulduğu bir tahta parçasını aldı ve betondan yığınları kırarak sesin geldiği yöne doğru bir yol açmaya başladı. Bir yada iki saatin sonunda Bahar ve kız kardeşini dışarı çıkarmayı başardı. Ancak Bahar çığlıklar içinde ağlıyordu. Anne-babasının, erkek kardeşlerinin ölmüş olmasından korkuyordu.
 Babasının seslendiğini duyan Bahar ve kameraman, hemen o yöne doğru koştular. Tanımadığı bir aileyi kurtarmak için tam 15 saatini harcayan kameraman, Bahar ile birlikte gözyaşlarına boğuldu. Başarmışlardı, Bahar’ın anne ve babasını enkazdan kurtarmışlardı, ancak biri 11 aylık, diğeri ise 21 yaşında olan erkek kardeşleri için artık çok geçti. Bu kayba rağmen Bahar, depremin en şanslı çocuklarından sayılabilirdi.