Mayıs ayının ikinci pazar günü, tüm dünyada 'Anneler Günü' olarak kutlanıyor. Annelerin kıymeti bir kere daha hatırlanırken, onların elleri öpülüyor, uzaktalarsa telefonla da olsa hatırları soruluyor, gönülleri alınıyor. Hiç kuşkusuz, anneler hayatımızdaki en değerli varlıklardan oldukları için, bir gün değil, her zaman aynı şekilde kıymet gösterilmesi daha doğru olur.

Müslümanların da annesi Peygamber Efendimiz'in (s..a.v) hanımlarıdır. Ahzab Suresi'nde de işaret edildiği gibi, peygamber eşleri, müminlerin annesi sayılır.

Gerek Müslümanlara örnek olmak, gerek siyasi gerekse insani nedenlerle, Peygamber Efendimiz (s.a.v) çok sayıda hanımefendiyi nikahına almıştır. Bu değerli hanımefendilerin hepsi, Müslümanların anneleridir. Bunlar içinde bir isim vardır ki, eşi benzeri az bulunur bir asalet ve fazilet timsali olarak, tüm müminlerin gönlünde apayrı bir yer bulmuştur.

İslamiyet öncesi toplumunda 'Cahiliye Devri' yaşanırken, kadınlara, özellikle kız çocuklarına kıymet verilmediği, canlı canlı çöle gömüldükleri biliniyor. İslamiyet'le birlikte, Cahiliye alışkanlıklarına son verildi ve kadınlar toplumda hak ettikleri değeri buldular. Ancak Cahiliye Dönemi'nde de az da olsa kadın, toplumda önemli bir yer edinmeyi başarabilmiştir. Bunların en önde geleni ise Hz. Hatice r.a. olmuştur.

Peygamber Efendimiz'in ilk hanımı olan Hz. Hatice, daha efendimizle evlenmeden önce de asaleti, güzelliği, ahlakı, yumuşak huyluluğu ve hayırseverliği ile tanınmaktaydı. Mekke'nin en gözde kadınları arasında yer alan Hz. Hatice, aynı zamanda en zenginlerinden de biriydi. Kureyş kabilesinden olan Hz. Hatice'ye, Müslüman olmadan önce 'Tahire (En Temiz) lakabı verilirken, İslamiyet'in gelişinden sonra Haticetül Kübra olarak anılmıştır.

O, Kureyş kadınlarının en üstünüdür. Seçkin bir kadın olarak, herkesin saygısını kazanmış, bütün Müslümanların annesi olmakla kalmayıp, İslam'ı hür iradesi ile kabul eden ilk insan, yani ilk Müslüman olmuştur. 

Peygamber Efendimiz de aynı kabileden, akraba olduğu için, kimi zaman kendisine 'Amcaoğlu' şeklinde hitap etmiştir.

'Emin' lakaplı Hz. Muhammed s.a.v ile 'Tahire' lakaplı Hz. Hatice'nin evliliği de yine edeple olmuştur. Muhammedül Emin'in övgüyle anlatıldığı ve onunla evlenmek isteyen kızların alkış tutmaları sırasında, Hz. Hatice'nin edeplice oturduğu, onun terbiyesinden dolayı bu nikahın ona nasip olduğu ifade edilmektedir. 

Hz. Hatice validemiz, büyük bir aşkla ve muhabbetle sevdiği Peygamber Efendimiz ile 25 sene evli kalmış, 64 yıl 6 ay yaşamıştır. Mekke'nin en zengin insanlarından biri iken, Müslümanlara uygulanan boykotları, tecritleri kırmak için neyi var neyi yoksa harcamış, sonunda yoksul ama onurlu bir Peygamber hanımı olarak kalmıştır. Mekke'den boğulmak, yok edilmek istenen Müslümanlar için neyi var neyi yoksa feda eden Hz. Hatice'nin son nefesini vermeden önce Peygamber Efendimiz'e söylediği şu sözler, onun niyetini en güzel şekilde açıklıyor:

"Malımızın, mülkümüzün bitmesine değil, seni davanda yalnız bırakıp, aranızdan ayrılmaya üzülüyorum?"

Peygamber Efendimiz'in kızları Zeynep, Rukayye, Ümmü Gülsüm ve Fatıma'nın, oğulları Kasım ve Abdullah'ın annesidir. Peygamber Efendimiz, o dönemin geleneğine uygun olarak 'Ebul Kasım (Kasım'ın Babası) olarak anılmıştı. Hz. Hatice de 'Kasım'ın Annesi'dir. 

Hayatı boyunca hizmetçi kullanmayan, ev işlerini kendisi yapan, çocuklarının eğitimini üstlenen ve aile efradına çok cömert olan Hz. Hatice, iki cihan güneşinin en büyük yardımcısı, dayanağıdır. Örnek aile hayatını sergilerken, erken yaşta toprağa verdikleri oğullarının acısını bağrına basmış, kız çocukları da kendisinden sonra genç yaşta ahirete intikal etmiştir. Onun imanın derecesi öylesine güçlüdür ki, 17 aylıkken kaybettiği oğlu Kasım'ın üzüntüsüyle, "Ey Allah'ın Resulü! Kasım'ın sütü taştı. Keşke Allah süt çağını tamamlayacak kadar onun ömrünü uzatsaydı?" demiştir. Efendimiz'in, "O, Cennet'te tamamlayacaktır. Dilersen Allah'a dua edeyim de sana onun sesini işittireyim?" karşılığı üzerine ise şöyle söylemiştir:

"Hayır, ey Allah'ın Resulü! Ben Allah ve Resul'ünü tasdik ediyorum." 

Yazının başında da değindiğimiz gibi, peygamberler, çeşitli nedenlerle nikahlar kıyarlar. Ancak Hz. Hatice'nin sevgisi, Peygamber Efendimiz yanında o denli güçlüdür ki, o hayatta iken başka bir eş almamış, kimseye nikah kıymamıştır. 

Bu sevgi, vefatından sonra da devam etmiş, her zaman hayırla anılmış, "Allah bana Hatice'den daha hayırlı bir hanım vermiş değildir?" buyurmuştur. Mekke'yi ziyaretlerinde, çadırını Hz. Hatice'nin mübarek kabrinin karşısında kuracak, vefatından yıllar sonra bile ona söz söyletmeyecek kadar sevmektedir.

Hz. Hatice'nin vefatından sonra, Ehlibeyt'in başı, Peygamber Efendimiz'in biricik kızı Hz. Fatıma annemiz, annesini çok özler ve babasına, "Annemin durumunu öğrenmeden içim rahat etmeyecek?" der. Efendimiz ise Hz. Hatice'nin Cennet'te, Hz. Meryem ve Hz. Sare arasında olduğunu anlatır. 

Hz. Hatice validemiz, Peygamber Efendimiz'in amcası ve hamisi Ebu Talip'in ölümünden üç gün sonra vefat etti. Ramazan ayında Rahman'a kavuştu. 'Cenneti Mualla' olarak bilinen Hacun Kabristanı'nda toprağa verildi. Efendimiz, onu kabre kendi elleriyle koydu. Bugün kutsal topraklara, Mekke'ye gelen Müslümanlar, Cenneti Mualla'da, Hz. Hatice'nin kendisi gibi mütevazı kabrini de ziyaret ediyor ve hem ona hem de yanında yatan Kasım ve Abdullah için dua ediyor. Vefatından önce Efendimiz için hazırladığı kırmızı gülleri veremeden vefat ettiği biliniyor. Müslümanlar, sevdiklerine gül verirken bu nedenle 1500 yıl sonra bile Hz. Hatice validemizi hatırlıyor ve onun için dua ediyor.

Hz. Hatice'nin vefatı, Müslümanların en zor dönemlerinden birinde gerçekleşmiş ve hepsinin üstüne tuz biber olmuştur. Bu sebepten, Müslümanlar bu yıla 'Hüzün Yılı' demiştir.

O eşsiz hanımefendi, o güzellik ve edep timsali, Kuran'da da işaret edildiği gibi müminlerin annesidir. Kuran, sadece Peygamber Efendimiz'e değil, eşlerine de aynı saygının gösterilmesini bu şekilde işaret etmiştir. İzzet ve şeref sahibi Hz. Hatice, kıyamete kadar müminlerin annesi olmaya devam edecektir.

Tüm annelerin, kendi annemin ve müminlerin annelerinin her günü mübarek ve hayırlı olsun.