NECATİ ALTINTOPRAK (Depremden sağ kurtuldu)

Depremde Kocaeli Değirmendere‘de ailemle birlikte yaşıyordum.Depremde evimiz yıkıldı. Ben 1 saat içinde ellerimle tünel kazarak enkazdan çıktım. Eşimi hamile olarak 11 saat sonra, oğlumu 14 saat sonra enkazdan çıkardık. Onları güvenli yere götürdükten sonra(güvenli yerde fındık bahçesiydi).Kendimi deprem sonrası çalışmaların içine attım. Bu faaliyet nedeniyle neredeyse depremden sonra yaşanan travmayı neredeyse hiç yaşamadım.
Deprem sonrasın da devlet de enkaz altında kaldı. Neredeyse bütün arama ve kurtarma çalışmaları gönüllü insanlar tarafından yapılıyor ve bütün ihtiyaçlar bu dayanışma gösteren insanlar tarafından karşılanıyordu.Bu faaliyetlerin bana göre iki yüzü vardı.
 
Bir ilk başta gönüllü olarak ve zor koşullarda sürdürülen insani olan çalışmalar.
İki deprem sonrası yaşamı yeniden oluşturmak için hayatı yeniden örgütlemek, daha yaşanılası bir kent kurmak için yapılan çalışmalar. Bu süreçte çalışma yürüten gönüllü dostlarımızı da ikiye ayırabiliriz.
 
Birincisi gerçekten inanmış, yıkılan kentin ve insan yaşamının yeniden ve daha insana yaraşır daha güzel hale getirmek isteyenler ve bu dayanışmacı dostlara teşekkür ederim. Ki bunlar bu faaliyetlerini gönüllülük temelinde, “bir başka dünya mümkündür“ diyenlerdi...
İkinciler ise insani çalışmalar bitince,kentin yeniden kurulması ve yaşanan travmayı yok edebilmek için, çeşitli vakıflardan ve fonlardan yararlanıp önce cüzdanını dolduran sonra vicdanını rahatlatmak isteyenlerdi. Devlete gelince; devlet zaten başta enkaz altında kalmıştı daha sonrası içinse hem baskıcı yanını gösterdi. Hem çadır kent yaşamında hemde kalıcı kentler oluşturulurken insanı ve doğayı merkeze alan bir yaklaşım göstermedi. Depremi bile kendi yandaşlarına yeni bir rant alanı olarak kullandı..