Science Daily sitesinin haberine göre, araştırmacılar, Güneş yüzeyinin gerçeğe yakın modelini oluşturarak Güneş'in en üst katmanında, yüzeyden itibaren yüzde 5 ila 10'luk bölgede bulunan plazma (iyonize gaz) akışındaki değişiklikleri canlandırdı.

Bulgular, güneş lekeleri ve patlamalarının varsayılanın aksine güneşin derinliklerinden değil yüzeydeki sığ bir manyetik alandan kaynaklanabileceğini gösterdi.

Araştırma ekibinden, Massachusetts Teknoloji Enstitüsü (MIT) çalışanı Keaton J. Burns, yüzeye yakın plazma akışının incelenmesinin, "Güneş dinamosu" denilen, Güneş'in manyetik alanını üreten fiziksel süreçlerin kaynağını açıklamak için yeterli olup olmayacağını araştırdı.

Çalışmada, yüzeyin altındaki plazmanın ortalama yapısını ve akışını belirlemek için Güneş yüzeyinde gözlemlenen titreşimleri inceleyen "helyosismoloji" verileri kullanıldı.

Bu kapsamda araştırmacılar, güneş yüzeyine yakın bölgede gerçekleşen değişikliklerin, Galileo'dan bu yana gökbilimciler tarafından gözlemlenen Güneş lekelerinin konumları ve zaman ölçeği örüntüsüyle eşleştiğini keşfetti.

Yaptıkları canlandırmalarda, Güneş yüzeyine yakın bölgelerdeki plazma akışının manyetik alan oluşturmak için yeterli olduğunu tespit eden araştırmacılar, canlandırmalarda, daha derin katmanlarda ortaya çıkan Güneş aktivitesinin gerçektekiyle daha az örtüştüğünü saptadı.

Araştırma sonucunu değerlendiren Burns, "Bu sonucun tartışma yaratabileceğini düşünüyorum. Büyük çoğunluk, dinamo hareketini Güneş'in derinliklerinde bulmaya odaklanmıştı. Şimdi gözlemlerle daha çok eşleşen farklı bir mekanizma olduğunu gösteriyoruz." dedi.

Burns, ekibin, çalışmada bulunan yeni yüzey alanı desenlerinin, olası Güneş lekeleri ve 11 yıllık Güneş döngüsünün tamamını gösterip gösteremeyeceğini incelemeye devam ettiğini kaydetti.

Araştırma, "Nature" dergisinde yayımlandı.