Halk yalnızca kendisine neredeyse günlük yetecek kadar ürün yetiştirmektedir. Ancak bu durumun tüm sömürge ülkelerinde olduğu gibi üretim alışkanlığı kazanılmaması ve dışa bağımlı bir hayat sürmeleri için uygulanan bir politika olduğu aşikârdır.