İdlib; Halep’e 60 km uzaklıkta Hatay’a toprak komşuluğu olan oldukça eski bir şehirdir. Bu şehirde zeytin, pamuk, kiraz yetişir.
Savaşın tüm şiddetiyle yaşandığı yer… Savaş var, bu nedenle çocuk olamıyorlar değil, dibine kadar çocuk olduklarının unutulmamasını istiyorlar. Özgürce koşamamak, oyun oynayamamak, gülememek, yaramazlık yapamamak kısaca çocuk olma, yaşama haklarını acımasızca ellerinden almaktadır savaş dediğimiz… Hayalleridir mutlaka oyun oynadıktan sonra kan ter içerisinde kalıp kiraz ağaçlarının altında dinlenmek, sonra o kirazlardan atıştırmak, uyandıkları sabahlarda bomba sesi değil de huzur verici bir sessizlikle uyanmak, ruhlarına nefes aldırmak. Maalesef hayatlarını idame ettirmek adına, sığınaklara girip çıkmak için eğitim alıp, kömür ve poşetleri kullanarak gaz bombardımanında nefes almaya çalışmanın yollarını arıyorlar. İçlerinde yaşadıkları çaresizliklerin, ölüm korkusunu bu kadar erken ve yakından yaşamalarının insanı derinden yaralamaması mümkün değil.
İdlib’de çocuklar ve savaşın içinde bulunan tüm çocuklar için de huzur, mutluluk dolu günlerin gelmesi, kaybettikleri çocukluklarını yakalayıp hayata tutunmaları umuduyla.
“Savaşın ilk şehidi akıl, vicdan ve hakikattır.”Aiskhylos