Tuğba Kokum(Sudan Gönüllüsü);

'Afrika umudun başlangıcıdır.Umudunu tazelemek isteyen insanlar için yakın, umutsuz kalmak isteyenler içinse uzaktır.'

Kendime baktım acaba ben mi insanım yoksa bu insanlıktan çıkmış bir bardak su uğruna arabalara otostop çekip
su derdine düşen mi insandı?’ İstanbul Fatih doğumluyum 34 yaşındayım 13 yıllık evliyim iki çocuk annesiyim, ev hanımıyım. 2013’te Sudan’a eşimin işi sebebiyle geldik. Bence iyilik karşılık beklemediğinizde karşınızdaki insanın mutluluğuna şahit olmak demektir. Ben iyilik yapmayı en iyi Sudan’da gördüm hiçbir çıkar olmadan verdiğiniz
ufacık bir şeyle mutlu olan insanları gördüğümde o an dünyanın en mutlu insan olduğumu fark ettim. Dünyada insanların çoğunluğu iyiliği isterse ebedi iyilik olacaktır. Afrika umudun başlangıcıdır. Umudunu tazelemek isteyen
insanlar için yakın umutsuz kalmak isteyenler içinse uzaktır.

Çünkü burada yaşayan insanlar her yeni bir güne yeni bir umutla doğuyor. İnsanlar doğdukları yeri kendileri seçmiyorlar mensup oldukları dini kendileri seçemiyorlar. Dolayısıyla insanların bu manada seçme hakları yok bana göre tabii ki bu bir kaderdir. Beş yıldır ilk defa Türkiye’ye gelmek bana mutluluk vermedi bir yanda yetimlerin açlık korkusu bir yanda onların bana dua etmemeleri beni çok derinden yaraladı... Bir konuyu sizinle paylaşmak istiyorum; babam ve annemin Sudan’a gelmesiyle başladı. aslında… Babam Sudan’a geldiğinden Sevakin Adası’nı görmeden gitmek istediğini söyleyince bir anda sabah yola çıkmaya karar verdik... İki gün evimize su gelmiyor, abdest sularımızı içme suyundan kullanıyorduk, bir ara su gelmiş annem iki litre suyu doldurup ısrarla yanımıza alalım kızım dedikçe hayır anne gerek yok biz yoldan alırız diye ne kadar didişsek de annem suyu aldı biz yola çıktık. Beş altı saat yol gittikten sonra yolların çok kotu olduğu dağlık alana geldik üç tane çocuktan biri yolda suyunuz var mı diye işaret yaptı anlayamadık ne olduğunu yaklaşık yirmi metre gittikten sonra duralım diye yanımızdaki arkadaşa seslendim çocuk koşarak arabaya geldi.

‘Su su’ diye bize yalvararak su istedi akşamdan kavga ettiğimiz suyun yeri aslında beliymiş... Suyu verdik alışı ve sarılış halı galiba hayatım boyunca gözümün önünden gitmeyecek, çocuğa baktım kendime baktım acaba ben mi insanım yoksa bu insanlıktan çıkmış bir bardak su uğruna arabalara otostop çekip su derdine düşen mi insandı? Arkadan arkadaşları koşarak geldi bir tane ekmek var mı diye sordu yanımızda ne varsa çıkarttık, en son anda bana zekat paralarını veren sen yerine ulaştırırsın diye ablalarım vardı hepsini çıkartıp verdim. 

Yenikapıhaber - Turuncudergi / ÖZEL